Στις μέρες μας που οι προσερχόμενοι, Έλληνες και αλλοδαποί, στα απανταχού συσσίτια πληθαίνουν, η ελληνική ιδιωτική τηλεόραση έχει γεμίσει από εκπομπές - τηλεοπτικά σεμινάρια περί «ανωτάτης» μαγειρικής και γευσιγνωσίας ….….
Mαθητευόμενοι Chef, Chef, Top Chef, Mega Chef, Guru - κριτές Chef (οι κριτές πάντα γένους αρσενικού ..…) παρελαύνουν μπροστά από τον τηλεοπτικό φακό, προσφέροντας στον μέσο Έλληνα γλυκανάλατη και χαμηλότατου επιπέδου “ψυχαγωγία”. Αξιοσημείωτο είναι ότι τις περισσότερες φορές, οι προτεινόμενες συνταγές είναι γκουρμέ και δεν απευθύνονται ούτε στις διατροφικές συνήθειες ούτε στο βαλάντιο του μέσου Έλληνα… Και όλα αυτά σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης…….. Λες και το πρόβλημα του μέσου Έλληνα είναι αν θα συνοδεύσει την πεσκανδρίτσα με πιπερόριζα ή λαχανάκι Βρυξελλών …. Άσε που οι Έλληνες, σύμφωνα με σχετική έρευνα, είναι από τους πιο παχύσαρκους λαούς στην Ευρώπη, γεγονός που σημαίνει ότι, ούτως ή άλλως, ο Έλληνας γνωρίζει καλά τα του στομαχιού του και δεν χρειάζεται γκουρμέ υποδείξεις. (Μάλλον, εκπομπές γυμναστικής θα έπρεπε να γεμίσει η ελληνική ιδιωτική τηλεόραση, αν η τελευταία ήθελε πράγματι να προσφέρει στην υγεία των Ελλήνων).
Την ίδια περίοδο, στην Αθήνα (είμαι σίγουρος και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας), προβάλλονται ταινίες και ντοκιμαντέρ αξιώσεων. Ενδεικτικά, την περίοδο αυτή, στο Ίδρυμα Κακογιάννη προβλήθηκαν ταινίες και ντοκιμαντέρ αφιερωμένα στα εκατό χρόνια από την Μεξικανική Επανάσταση του Ζαπάτα και του Βίγια. Μεταξύ των προβληθεισών ταινιών, και η ταινία του Ηλία Καζάν «Viva Zapata» με τους Μάρλον Μπράντο και Άντονι Κουίν.
Πέραν του προφανούς ιστορικού υποβάθρου της ταινίας, η σκηνοθεσία του Καζάν, η ηθοποιία των πρωταγωνιστών καθώς και το επίκαιρο κοινωνικό μήνυμα, εμπεριεχόμενο στη φράση του Ζαπάτα - Μάρλον Μπράντο «Δυνατούς ηγέτες χρειάζονται οι αδύναμοι λαοί», αποζημίωσαν με το παραπάνω τουλάχιστον τον γράφοντα.
Η ελληνική ιδιωτική τηλεόραση με τις άνω PATATO - εκπομπές είτε εκλαμβάνει τον μέσο Έλληνα, αφενός σωματικά παχύσαρκο και κοιλιόδουλο, αφετέρου πνευματικά και μορφωτικά αδύνατο, είτε στοχεύει σε αυτό το αποτέλεσμα είτε συμβαίνουν και τα δυο. Όποια από τις άνω εκδοχές και αν εξηγεί καλύτερα την στάση των ιθυνόντων της ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης, η ευθύνη βαρύνει εντέλει τον μέσο Έλληνα τηλεθεατή αν θα επιλέξει την μορφωτική του ΑΝΑΝΑ-σταση του VIVA PATATA της ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης είτε την πνευματική ανάσταση του VIVA ZAPATA του Ηλία Καζάν (καθώς και των λοιπών αξιόλογων καλλιτεχνικών δρώμενων στην χώρα).
